In La Stampa van vandaag, vrijdag 10 mei 2024, lees ik dat de Italiaanse zanger Gianni Morandi in mei 1974 samen met zijn vrouw Laura Efrikian een reclamespot opnam waarin hij opkwam voor het recht op echtscheiding (divorzio), omdat ‘niet alle gezinnen net zo gelukkig zijn als ons gezin’.
Vijf jaar later zou Morandi zelf scheiden van Laura, vandaar dat de krant het heeft over la allora moglie, ‘zijn toenmalige vrouw’. Allora is hier gebruikt als bijvoeglijk naamwoord. Bekender is misschien allora als bijwoord, met twee verschillende betekenissen: ‘toen/dan’ en ‘dus’.
In die laatste betekenis wordt het ook vaak gebruikt aan het begin van een zin, als een soort stopwoordje. Allora, cosa facciamo? ‘En, wat doen we?’
