Italië te bergachtig om te fietsen? Niet in de Salento, het zuidelijkste deel van de regio Puglia. Weinig hoogteverschillen, kronkelende weggetjes, fantastisch eten en een ín en ín vriendelijke bevolking maken de Salento tot een fietsland bij uitstek. Vooral in het voorjaar, wanneer de temperaturen nog mild zijn en je getrakteerd wordt op een zee van knalrode klaprozen.
Begin- en eindpunt van onze fietstocht door de Salento is Lecce, een provinciestadje met nog geen honderdduizend inwoners. Het is vooral de bloeitijd van de barok die het aanzien van de stad heeft bepaald.
Piazza Duomo, het centrale plein met de dom, is een van de mooiste barokke pleinen ter wereld. Perfect van afmeting, en alle gebouwen zijn opgetrokken uit hetzelfde beigekleurig steen, pietra leccese. Vanaf barokstad Lecce zullen we in zes dagen een rondje langs de kust fietsen, via Otranto en Gallipoli.
Fietsen in Puglia
Lex doet verslag van onze reis vanaf ons vertrek vanuit Lecce (ook de meeste foto’s in deze blog zijn door hem gemaakt): ‘Na een stuk door het centrum van Lecce en een wat verrommeld deel in het niemandsland na de laatste buitenwijken, begint onze fietstocht voor ons gevoel pas echt. Onze eerste stop is Otranto, maar voor we daar ’s avonds antipasti kunnen bestellen, hebben we nog een veertigtal kilometers voor de boeg. Via kleine weggetjes loodst de gps ons door olijfgaarden en velden, langs stokoude bomen, stenen muurtjes en een overweldigende bloemenpracht. En wie we onderweg ook tegenkomen, iedereen maakt graag een praatje. Zoals parttime olijfboer Marco, die zijn olijfbomen aan het snoeien is op het moment dat we langsfietsen. Hij komt meteen van zijn ladder af om ons over zijn grote liefhebberij te vertellen. Want hoewel hij een baan als politieman heeft, zet hij de traditie van zijn familie – de olijventeelt – graag voort.’
Proeverij op de farm
‘Na een paar dagen fietsen brengt de gps ons naar de boerderij van Mariangela en haar vriend Antonio, waar we mogen aanschuiven voor een van de twee proeverijen in de fietstour. Tien jaar geleden is het koppel er een kleine kaasmakerij begonnen, met honderddertig Sardijnse schapen en vier herdershonden. De schapenhouderij is een levenswijze, vertelt Mariangela. “Ik zou nooit op een kantoor kunnen werken. Hier hebben we alles met onze eigen handen opgebouwd, op ónze manier.” Als voorproefje geeft ze ons alvast een stukje ééndagskaas, zachte kaas die nog ongezouten is. “Zonder zout proef je de smaak nog beter,” licht Mariangela trots toe. Even later zitten we onder de wijnranken in een geïmproviseerd hoekje op het terras te smullen van vier soorten kaas, olijven en verse bonen.’
De vissers van Gallipoli
‘Zo raken we langzaam door onze fietsvakantie heen. In Gallipoli genieten we nog een keer van de avondzon op een terras met uitzicht op zee. Ook de volgende morgen schijnt de zon volop als we vertrekken voor onze vijftig kilometer lange tocht terug naar Lecce. Makkelijk komen we niet weg uit het schitterende, op een rots gebouwde stadje aan zee met zijn twintig kerken in het oude centrum.’
‘Bij het haventje stoppen we nog even bij het door de zee aangevreten monument met mythologische figuren uit de oudheid. En kijken we toe hoe de vissers zittend op de kade bezig zijn horsmakreeltjes uit hun netten te halen. De vangst zal vanavond nog worden opgediend in de lokale visrestaurants. Maar wij zullen dan allang aan tafel zitten in een osteria in Lecce.’
Wil je deze fietstocht ook boeken, ga dan naar de website van Salento Bici Tour. De beschreven reis is de ‘Self-guided Classic tour’.
Tekst en foto’s: Lex van den Bosch voor parliamoitaliano.nl
