Uit eten in Brisighella, parel van Emilia-Romagna

We zijn nog niet aangekomen in Brisighella, of ik heb al spijt dat we hier maar één nachtje blijven. Het dorpje in Emilia-Romagna, iets ten zuiden van Bologna, blijkt een prachtige, middeleeuwse borgo. Niet voor niets is het opgenomen in de lijst Borghi più belli d’Italia, mooiste dorpjes van Italië. Het is een uur of zes, half zeven, bij de wijnbar is het al een gezellige drukte, en in de straatjes eromheen zitten allemaal restaurantjes die er stuk voor stuk leuk uitzien.

De Antica Via degli Asini in Brisighella

We kunnen er maar één uitproberen en gaan voor Osteria del Guercinoro, die ziet er leuk uit. We reserveren een tafeltje om acht uur. Dat geeft ons nog even de tijd om de verborgen schat van Brisighella te bekijken: de Antica Via degli Asini, de ‘oude straat van de ezels’. Door deze overdekte straat liepen vroeger de ezels van en naar de gipsgroeve, vandaar de naam, en in het avondlicht spatten de oranjerode kleuren er van de muren.

Wilde asperges bij Osteria del Guercinoro

’s Avonds bij de osteria is het druk, alle tafeltjes in de gewelfde ruimte zijn al snel bezet. Op tafel eenvoudige papieren placemats, dan weer wél gecombineerd met een stoffen servet met ingeweven bloemen, en een handgeschreven menu van de dag. Het is moeilijk kiezen tussen al die bijzondere gerechten op de kaart. Maar als ik zeg dat ik twijfel tussen de lasagne met asparagi selvatici (wilde asperges) en de zuppa met kikkererwten en allerlei groentes, is het antwoord van de eigenaresse luid en duidelijk. ‘Absoluut de lasagne, want de asparagi selvatici hebben we net zelf vers geplukt, dat is veel bijzonderder!’ Het blijkt een goede keuze, net als de frittatine (omeletjes) met acaciabloemen vooraf. Logisch ook eigenlijk, want dat kunnen ze wel in Italië, koken met de seizoenen!